Bara

Ben je op zoek naar een recept om zelf Surinaamse bara’s te maken? Op deze pagina delen we ons recept van de enige echte Sandhia’s bara. Een echte klassieker uit de Surinaamse keuken!

Surinaamse bara

Een bara is een hartige Hindoestaans-Surinaamse snack, die ook in Nederland steeds vaker wordt gegeten. Een bara lijkt qua uiterlijk op een donut, maar heeft qua structuur meer weg van een hartige oliebol. Bara’s zijn gemaakt van gekruid deeg dat wordt gefrituurd. De basis van de bara is urdi meel, ook wel geschreven als oerdi meel. Dit is meel gemaakt van mungbonen. Dit maakt dat we de bara ook wel een peulvruchtensnack noemen.

De oorsprong van de bara ligt in India. De Indiase variant heet vada. Deze wordt ook wel eens met aardappelmeel of gemalen kikkererwten gemaakt. Hindoestaanse immigranten brachten de snack mee naar Suriname, waar het recept enigszins werd aangepast en de snack de naam bara kreeg.

Ingrediënten bara

Wanneer je zelf bara gaat maken, is het natuurlijk handig om te weten welke ingrediënten je allemaal nodig hebt. Zoals hierboven al vermeld is de basis van de bara urdi-meel, meel gemaakt van mungbonen (volledige naam: urdi besan). Verderop op deze pagina lees je meer over de mungboon. Er zijn verschillende soorten urdi verkrijgbaar: zwart en groen. Zorg ervoor dat je voor dit bara recept de zwarte urdi gebruikt. De groene urdi is te zacht en heeft een andere smaak. Gebruik gespleten urdi, die niet volledig gemalen is. Je kunt ook gele erwtenmeel gebruiken, dit is vergelijkbaar.

Een ander belangrijk ingrediënt zijn tajerbladeren, ook wel Surinaamse spinazie genoemd. Als alternatief kan ook normale (verse) spinazie gebruikt worden.

Wanneer je bara’s gaat maken, kunnen natuurlijk de kruiden niet ontbreken. Kruiden die door het deeg gaan zijn komijn, knoflook, kurkuma en chilipeper (of de pittige Madame Jeanette pepers). Tot slot gebruiken we in dit recept voor bara’s de Faja Lobi Roti Kip Massala, wat je bara’s die typische Surinaamse smaak geeft.

Mungboon

De mungboon is een kruidachtige, eenjarige plant met stengels van 15 tot 90 cm lang. De vruchten zijn groene, grijze of bruine peulen, die zaden bevatten met een witte, ovale of streepvormige navel met een smalle, zwarte rand. De mungboon komt oorspronkelijk uit India. Vandaag de dag wordt de mungboon vooral in subtropisch of tropisch Azië, Oost-Afrika en in de Caraïben verbouwd tot op hoogtes van 2000 meter. De kiemen van de mungboon zijn in Nederland beter bekend, dit is namelijk taugé. Taugé ontstaat door de zaden in water te weken en in het donker te laten ontkiemen. Het heeft een kruidige, nootachtige smaak en bevat veel vitamine C.

De jonge peulen en zaden van de mungboon worden gekookt als groente of verwerkt in soepen. In India wordt er onder andere dahl en gekruid platbrood van gemaakt. In Indonesië eet men de mungboon als een soort pap met kokosmelk en palmsuiker. In de Chinees-Indische keuken wordt taugé gebruikt als groente en verwerkt in salades.

Zelf bara maken

Zelf bara’s maken is helemaal niet zo moeilijk. Natuurlijk zijn er ook genoeg Surinaamse eethuizen en rotishops door het land waar je ze kunt kopen, maar zelf maken is ook erg leuk. En mocht je het lastig vinden om zelf het deeg te laten rijzen, dan is er zelfs kant-en-klare baramix te koop. Hierin zit de urdi, bloem en gist al verwerkt.

In ons recept voor Surinaamse bara maken we het deeg wel helemaal zelf. Daarom delen we graag enkele praktische tips om rekening mee te houden bij het maken van bara’s.

Allereerst: het bereiden van het deeg komt nogal nauw. Het deeg moet namelijk zacht zijn en samenhangend. Een tikje plakkerig is niet erg, maar wanneer je er bijvoorbeeld te veel water bij doet, wordt het deeg te plakkerig en niet meer werkbaar.

Een tweede uitdaging is het vormen van de bara’s. Zorg ervoor dat je handen vochtig zijn. Pak met je ene hand een bolletje deeg en leg deze op de binnenkant van je andere hand. Duw de bol een beetje plat en maak dan met je vinger een mooi gat in het midden, zodat het een beetje lijkt op een platte donut. Daarna is het de kunst om de bara zo in de olie te laten glijden dat het gat openblijft. Oefening baart kunst!

Daarnaast kan het handig zijn om de bara's met twee personen te bakken. De één kan dan de bara's maken en steeds achter elkaar in de wok laten glijden, terwijl de ander ze omdraait en weer uit de wok haalt. Gebruik voor het bakken overigens geen frituurvet! De bara’s krijgen dan een andere smaak en een vreemde witte laag.

Bara’s bewaren en serveren

Surinaamse bara's kunnen een dag buiten de koeling blijven. Daarna zijn ze enkele dagen houdbaar in de koelkast. Wanneer je ze langer dan een paar dagen wil bewaren, vries de bara’s dan in.

Een bara is natuurlijk het allerlekkerst wanneer je deze versgebakken serveert. Mocht je de bara toch op een later moment willen opwarmen, dan kun je dat het beste in de oven doen. De smaak blijft zo beter behouden dan wanneer je de magnetron gebruikt. Verwarm de oven voor en warm de bevroren bara's in een schaal ongeveer 5 tot 7 minuten op. Druk de bara even in om te voelen of hij goed warm is geworden.

Een Surinaamse bara wordt meestal geserveerd met mango-, aardappel- of tomatenchutney. Houd je van pittig? Dan past ook een chutney van Madame Jeanette pepers met bijvoorbeeld tomaat erg goed bij een Surinaamse bara. Anderen vinden een zoete chilisaus er erg lekker bij. Hoewel je een bara eigenlijk gewoon zo hoort te eten, wordt hij tegenwoordig ook nog wel eens opengesneden en gevuld met bijvoorbeeld kip, kousenband of bakkeljauw.

Tot slot nog handig om te weten voor wanneer je op de lijn wil letten: in 100 gram bara zitten 230 kilocalorieën. Daarnaast bevat 100 gram bara 8,7 gram vet waarvan 0,87 gram verzadigd. Het is dus niet een heel gezonde snack, maar wél erg lekker. Eet smakelijk!